Najbardziej jednak boli spotkanie z grobami tych, których życie dopiero się zaczynało. Dziś wspominamy pamięć Mateusza, którego tragiczna śmierć tak niedawno zabrała, myślimy o naszych kolegach ze szkoły, o przyjaciołach, których młode twarze nigdy się już nie zmienią i pozostaną na zawsze świeże w  naszej pamięci.


Dzisiaj odwiedziliśmy wiele grobów, a ja za namową mojego syna byłem u tych, którzy znaleźli wieczny spoczynek z dala od swoich bliskich, na grobach żołnierzy II wojny światowej. Zadaję sobie pytanie ilu ich braci broni spoczywa w miejscach bezimiennych, o których pamiętają już tylko nieliczni, którzy zabiorą swoje i ich tajemnice do grobu.Taka jest chyba kolej losu, że szczęśliwi Ci, o których pamięć nie ginie, bo pozostają wśród swoich, a na ich grobach palą się ognie wiecznej pamięci, zaś biada tym, którzy złożyli swe kości z dala od swoich rodzin, których szczątki nieraz chowały te same eksplozje, które odbierały im życie, zmieniając pola bitew w wielkie zagubione cmentarze.


Myślę, że dobrze jest czasem odmówić modlitwę za bezimiennych bohaterów doliny śmierci, żołnierzy z gorlickiej bitwy wielkiej wojny, o kresowych rycerzach z naszych stron, o konfederatach barskich, którzy schronili się w ruinach odrzykońskiego zamku, o tych, co pomarli byśmy my mogli żyć w wolnej Polsce.Warto by wspomnieć również o spoczywających w cholerycznych grobach w różnych miejscach naszego regionu i kraju o Ludziach spod znaku „karawaki”, którzy tak jak żołnierze spoczęli w masowych grobach w śmiertelnej solidarności.


Zapalmy i dla nich ogień pamięci w naszych sercach i oddajmy część tym, których dzieło pozostało jedynie w postaci wolnego kraju i miejsc, w których my dzisiaj żyjemy.