Zarząd pozytywnie odniósł się do wniosku. Na sesji 13 maja 2011 r. radni zapoznali się z projektem uchwały oraz sylwetką kandydata na Patrona szkoły, którą przybliżył dyrektor Henryk Rospond. – Jest to osoba, która zasługuje na szacunek, na podziw – uzasadnił wybór dyr. H. Rospond. Ufamy, że Państwo przychylicie się do prośby iwonickiego gastronomika i wkrótce będziemy mogli cieszyć się ze swojego Patrona. Odwoływać do tych wartości, które prezentował, wykorzystywać to w pracy wychowawczej i kształceniu patriotycznym. Uchwałę w sprawie nadania imienia rani powiatu przyjęli jednomyślnie.
- Dzień 22 czerwca 2011 roku dla większości szkół, nauczycieli, uczniów będzie się kojarzył z faktem zakończenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych i wakacjami, ale dla nas, dla całej społeczności ZSGH w Iwoniczu-Zdroju dzień ten ma zupełnie inny wymiar – tymi słowami rozpoczął uroczystość związaną z nadaniem imienia szkole dyrektor Henryk Rospond. Dzień, w którym uroczyście potwierdzone zostaje przyjęcie Patrona będzie na pewno jednym z najważniejszych wydarzeń w 50 – letniej historii iwonickiego gastronomika.
Wolą Rady Pedagogicznej, Rady Rodziców, Samorządu Uczniowskiego było, aby patronem była osoba związana ze środowiskiem lokalnym. Zaproponowana osoba spotkała się z aprobatą wszystkich statutowych organów szkoły.
Ta decyzja i ta uroczystość były możliwe dzięki zgodzie najbliższej rodziny. Wśród gości, którzy przybyli na uroczystość byli syn dra Józefa Aleksiewicza, Czesław Aleksiewicz z małżonką Janiną, poseł RP Piotr Babinetz, radni powiatu krośnieńskiego z przewodniczącym Rady Andrzejem Krężałkiem, Zarząd Powiatu reprezentowali starosta Jan Juszczak i wicestarosta Andrzej Guzik, obecny był podkarpacki kurator oświaty Antoni Wydro, księża, władze gminy, dyrektorzy szkół, poradni i placówek z powiatu, rodzice i uczniowie.
Przewodniczący Rady Powiatu A. Krężałek odczytał i wręczył dyrektorowi szkoły uchwałę, a starosta krośnieński Jan Juszczak dopełnił formalności przekazując Akt Nadania.
Syn Patrona, Czesław Aleksiewicz nie ukrywał wzruszenia – Dzisiejsze wydarzenie budzi naszą głęboką wdzięczność i szacunek. Dziękuję tym wszystkim, dzięki którym możemy obchodzić taką uroczystość – powiedział. Gratulacje na ręce dyrektora przekazali poseł RP P. Babinetz i podkarpacki kurator oświaty A.Wydro.
Uroczystość była okazją do wręczenia świadectw i nagród najlepszym uczniom ZSGH, którzy ukończyli ten rok szkolny z najwyższą średnią. Nagrody wręczali starosta J. Juszczak, kurator A. Wydro i dyrektor H. Rospond.
W części artystycznej młodzież szkoły przygotowała montaż słowno-muzyczny wraz prezentacją multimedialną, w którym przedstawiła szczegółowo sylwetkę Patrona. Jego życie, pracę, służbę w wojsku, pasje.
Kolejna część uroczystości miała miejsce w szkole gdzie odsłonięto pamiątkową tablicę Patrona szkoły dr. Józefa Aleksiewicza. Aktu odsłonięcia dokonali Czesław Aleksiewicz i wicestarosta Andrzej Guzik. Dopełnieniem uroczystości była wystawa na której zaprezentowano dokumenty, zdjęcia, pamiątki, artykuły prasowe oraz podziękowania od wdzięcznych pacjentów.
Ten dzień na długo pozostanie w pamięci gości, którzy mieli zaszczyt uczestniczyć w tej niecodziennej uroczystości.
Od teraz 1 czerwca będzie miał swoje poczytne miejsce w historii szkoły, Iwonicza – Zdroju i będzie obchodzony jako Dzień Patrona ZSGH w Iwoniczu-Zdroju.
Ewa Bukowiecka
***
Józef Alaksiewicz urodził się 20 grudnia 1884 roku w Samborze. Ukończył studia lekarskie na Wydziale Medycznym we Lwowie. Był specjalistą chirurgiem – ortopedą. W 1912 roku bierze ślub z Zofią Rayss.
W maju 1921 roku objął ofiarowane mu przez właścicieli Iwonicza – Zdroju, stanowisko Naczelnego Lekarza Komisji Zdrojowej. Rozpoczął tu również praktykę lekarską. Był twórcą sanatorium „Sanato” , w którym leczono przypadki chirurgicznej gruźlicy.
W marcu 1933 r. umiera żona Zofia. W 1938 r. dr Aleksiewicz poślubił Anielę z Łepskich, z tego związku w 1939 r. urodził się syn Czesław.
Dobrze rozwijającą się działalność leczniczą w Iwoniczu – Zdroju i Lwowie przerywa wybuch II wojny światowej. Dowodzi Iwonicką Drużyną Strzelecką z którą wyrusza do Lwowa. Wobec przeważającej siły wroga podejmuje decyzje o rozwiązaniu oddziału. Zgłasza się do czynnej służby wojskowej. Cudem uniknął wywózki do Rosji. W 1942 r. wstępuje do Armii Krajowej przyjmując pseudonim „Wilczur”. W listopadzie 1944 r. władze starostwa mianowały go lekarzem okręgowym – Okręgu Sanitarnego Gminy Iwonicz i Miejsca Piastowego.
Po wojnie stan zdrowia doktora ulega pogorszeniu, dokucza mu cukrzyca.
Na skutek donosów najbliższych współpracowników w 1947 r. zostaje aresztowany i osadzony w więzieniu w Rzeszowie, pod zarzutem niedociągnięć finansowych, braku nadzoru i niegospodarności. W wyniku orzeczenia sądowego zostaje oczyszczony z zarzutów. Sprawa ta była powodem odwołania doktora ze stanowiska Dyrektora Uzdrowiska. W 1947 r. zostaje zatrudniony jako lekarz domowy Ubezpieczalni Społecznej.
W latach 1946-1947 był nauczycielem w Państwowym Sanatoryjnym Gimnazjum i Liceum w Iwoniczu-Zdroju, ucząc z pasją chemii.
W czerwcu 1952 roku otrzymuje angaż na Dyrektora i ordynatora Sanatorium nr 3 im. Juliana Marchlewskiego. Jest to jego własne sanatorium „Sanato”, wówczas już przejęte pod zarząd przymusowy, a w 1959 roku upaństwowione.
W 1955 roku uzyskał II stopień specjalizacji i otrzymał tytuł ortopedy i traumatologa.
Zmarł 26 listopada 1957 r. został pochowany w Iwoniczu.
Dr Józef Aleksiewicz był wielkim patriotą, co udowodnił jako lekarz, żołnierz i działacz społeczny. Uważał, że wszystko co robi, to robi dla dobra Polski i dla chorych. Był człowiekiem głęboko wierzącym. Doktor był przykładem człowieka, który żył nie marnując szansy, jaką posiada każdy człowiek, a więc żył poświęcając się nauce, pracy, chorym i wszystkim ludziom potrzebującym, służąc ojczyźnie w czasie pokoju i wojny.