Jak podkreślał T. Dąbrowski wiersz powinien być komunikatem skierowanym do drugiego człowieka, co nie oznacza, że powinien się mizdrzyć do czytelnika. – Każdy dostaje od wiersza tyle na ile zasługuje, czerpiemy z poezji tyle, na ile nas stać (...) wiersz nie jest po to, żeby opisywać rzeczywistość, ale aby doprowadzać do krawędzi języka i zostawiać nas z niepokojem (...) dobry wiersz to taki, który podoba się różnym ludziom i na różnych poziomach – mówił.

Dominujące tematy, które wyłaniają się z twórczości poety i które widoczne były w czytanych przez niego podczas spotkania tekstach – szczególnie w ostatnim zbiorze pt. „Czarny kwadrat” – to miłość i śmierć. Zbiór, za który w 2009 r. otrzymał prestiżową Nagrodę Kościelskich. To książka o sytuacjach granicznych, o granicy między słowem, a milczeniem, między istnieniem a śmiercią, między tożsamością a jej brakiem (...) w jednej i tej samej chwili  wierzę i nie wierzę. To od nas samych zależy, czy z czarnego kwadratu wyłoni się biały – wyjaśniał poeta tytuł zbioru.

Pytany o nagrody – mówi, że są one motywujące, ale równocześnie mogą być ciężarem. Obok Nagrody Kościelskich – najstarszej polskiej nagrody literackiej, największe znaczenie miała dla niego nagroda otrzymana od Tadeusza Różewicza – „Małe Berło” Fundacji Kultury Polskiej. To ten poeta jest dla niego mistrzem literackim. – „To, co mnie w Różewiczu fascynuje, to jego radykalizm, ciągłość postulatów przez całe życie. (...) W przypadku Różewicza, piękno wiersza zostaje wyprowadzone poza sam wiersz, czytelnik sam je musi zrekonstruować.

Tadeusz Dąbrowski (ur. 1979 r.) jest redaktorem wydawanego w Sopocie dwumiesięcznika literackiego 'Topos”, autorem zbiorów wierszy: „Wypieki” (1999), „e-mail” (2000), „mazurek” (2002), „Te Deum” (2005, 2008) oraz „Czarny kwadrat”. Nagrodą Kościelskich został wyróżniony za „oryginalność poetycką, wyrażającą się odwagą w traktowaniu trudnych zagadnień artystycznych i światopoglądowych”. W 2006 wydał obszerną antologię wierszy najnowszych ponad stu autorów pt. „Poza słowa : antologia wierszy 1976-2006”.

Pytany o miejsce czytelnika w swojej poezji odpowiada: Mój czytelnik to ktoś, kto oczekuje od poezji, by była lekka, lecz nie łatwa, by – potrafiąc bawić się słowami – była czymś więcej niż grą, przestawieniem klocków, rebusem, popisem erudycji. (...) Wiersz powinien odsyłać ku czemuś, co jest poza nim samym, słowami wyprowadzać poza słowa.

Spotkanie z Tadeuszem Dąbrowskim zostało zorganizowane w ramach projektu „Interakcje Literackie – promocja literatury najnowszej” przy wsparciu finansowym Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Gminy Krosno.

Monika Machowicz