Darius Pado z zawodu jest adwokatem, ale udaje mu się znaleźć czas na pisanie. Pytany przez prowadzącą spotkanie dr Zofię Bartecką-Prorok jak to jest być poetą i prawnikiem mówił: Jest to kwestia pasji i wyborów; fajnie jak udaje się łączyć pasję z pracą. (prawnikami z wykształcenia byli m.in. Cz. Miłosz, Z. Herbert, W. Gombrowicz, L. Staff, B. Leśmian).
Podkreślił również, że poezja to nie jest tylko kwestia natchnienia, to bardzo ciężka praca: Poezja jest umiejętnością, wrażliwość jest potrzebna, ale nad nią trzeba pracować (...) trzeba przełamywać siebie, swój język i swoje wyobrażenie, czym jest literatura - mówił.
W trakcie spotkania D. Pado zaprezentował wiersze ze swoich ostatnich zbiorów wierszy, wydanego w tym roku tomiku „7+7+7”, wcześniejszych „Ijar” (2009) oraz „Peryferie raju” (2005). Wspólnie z Radosławem Wiśniewskim wydał również „Korzenie drzewa” (2007) oraz „Raj/Jar” (2005). Te wiersze potrzebują uważności odbiorcy - podkreślała prowadząca.
Wiersze Dariusza Pado nawiązują do kultury żydowskiej i przeszłości miejsc. Sam autor nazywa siebie „obywatelem Galicji”. Przestrzeń Galicji to jest coś, co się we mnie wpisuje, bardzo ważny jest dla mnie Bruno Schulz (...) Zawsze próbowałem odkrywać historię miejsc; poprzez analizowanie tych miejsc odkrywałem, że wiele z nich wiąże się z historią żydowską - mówił. W swoich utworach poeta często przywołuje Elimelecha Weisbluma z Leżajska, rabina żydowskiego, jednego z najważniejszych przedstawicieli chasydyzmu.
W wielu tekstach Pado odwołuje się do osób lub im dedykuje swoje wiersze. Ficowski, Schulz, Borowski, Edelman - to tylko niektóre z nich. Są to osoby, które spotkałem, albo które chciałbym spotkać, jest to próba nawiązania dialogu z nimi. Szczególnie ważna była dla mnie znajomość z Jerzym Ficowskim - podkreślał poeta.
Dariusz Pado (ur. 1974 r.) mieszka i pracuje w Rzeszowie. Jest współtwórcą portalu poetyckiego Nieszuflada i redaktorem „młodej poezji” w rzeszowskim kwartalniku Nowa Okolica Poetów.
Na spotkaniu w Krośnieńskiej Bibliotece zaznaczył również, że literatura polega na odwadze. Nie ma miejsca na kompromis, musimy mówić i pisać to, co myślimy (...) Poezja musi być oparta na języku, którego używamy - mówił.
Monika Machowicz
Foto: kbp
