Różne są opinie o RCKP. W opiniach o naszym mieście często mówi się, że tu nic się nie dzieje. Wczorajszy koncert "Projekt Grechuta" grupy Plateau, może zarazem potwierdzić i zaprzeczyć temu twierdzeniu. Z jednej strony pełna sala dowodzi, że nie mamy innych przyjemności, a z drugiej to kolejne już wydarzenie z cyklu Pejzaże Muzyki przeczy czarnej nudzie prowincji.

Jakkolwiek by nie było, wczorajszy spektakl był znakomitym przerywnikiem szarości przedwiośnia i wiosenną jaskółką zapowiadającą nowe interesujące wydarzenia kulturalne w naszym mieście, oraz jego okolicach, bo przecież nie możemy zapomnieć o rymanowskim Jasiu Wędrowniczku, który w mojej obserwacji stał się najaktywniejszą klubową sceną naszego regionu - w natłoku codziennych spraw do tej pory nie byłem na żadnym z koncertów w Rymanowie.

Inna sprawa, że dopiero Ryszard Rynkowski i jego życzenia na Dzień Kobiet, skłoniły mnie do bliższego przyjrzenia się naszemu podwórku scenicznemu i muszę przyznać, że nie musimy się wstydzić tego jak zorganizowane są te imprezy i nie musimy obawiać się, że utytułowani artyści przyjeżdżając do Krosna pojawią się tu wyłącznie po to, by zarobić parę groszy niewielkim wysiłkiem.

Nie jest to zapewne twierdzenie poparte szeroką perspektywą znajomości scen krajowych.
W moim przypadku ogranicza się do estrad trójmiejskich i dawnych wspomnień z krakowskich wydarzeń choćby takich, jak niezapomniany koncert "Harfy Papuszy" Jana Kantego Pawluśkiewicza, na Błoniach (jeszcze z moich studenckich czasów), ale jednak posiadam pewną skalę porównawczą, biorąc pod uwagę "imprezowość" Trójmiasta.

Ryszard Rynkowski to artysta pełen uroku osobistego, roztaczający swoistą aurę nostalgii i melancholii okraszonej dobrym humorem w wypowiedziach dzielących kolejne utwory, artysta spokojny, poważny, przyciągający dojrzałego słuchacza.

Marek Grechuta, to zupełnie inna postać, z zupełnie innego kręgu poezji. Nagle przywołana do naszej rzeczywistości w niezwykłej konwencji - jestem bardzo ciekaw Waszych wrażeń z tego koncertu - moim zdaniem zupełnie niepasującej do postaci zmarłego Barda. Trudno mi wyobrazić sobie Mistrza, który równie dynamicznie porusza się po scenie jak wokalista zespołu Plateau Michał Szulim, Mistrz nie miał w sobie tej pogody ducha, uśmiechu i młodzieńczej energii jaką nosi bohater wczorajszego wieczoru.

Jeżeli nawet użyłem sformułowania, że nowa forma nie pasuje do Mistrza, nie oznacza to, że nie pasuje do przesłania Jego muzyki - inna nie oznacza gorsza. Gdy dziś porównuję obu wokalistów, gdy słucham pierwowzoru i nowej aranżacji, odnoszę wrażenie, że siła głosu Mistrza przewyższała wokal Michała, śpiewającego ciepło i "miękko", ale za to mocne brzmienie całego zespołu, potęga gitar i perkusji czyni tę muzykę wyjątkową -  nie jestem znawcą muzyki - czymś zupełnie niespotykanym, co określę nazwą, jaka przychodzi mi do głowy - śpiewaną poezją alternatywną. Czy może być coś takiego?

Wspominając wczorajszy koncert, nie można zapomnieć o udziale w nim Gości grupy Plateau, Martynie Jakubowicz, Piotrze Cugowskim, Marku Jackowskim i Adamie Nowaku, to był wspaniały hołd dla zmarłego Przyjaciela - i to puste krzesło na scenie...

Ciekaw jestem Waszych wrażeń w kontekście światła i dźwięku, który towarzyszy koncertom w RCKP. Być może, jest to rzecz normalna, ale dla mnie jest coś innego w Krośnie, co "czadową" postać naszej sceny jednak w moich oczach odróżnia od innych, napiszcie proszę, co o tym sądzicie. Warto mieć w naszym mieście takie miejsce jak RCKP i niech tak dalej trzymają - mnie się podoba!

Marek Gransicki