Tadeusz Dul jest absolwentem Instytutu Wychowania Artystycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, gdzie w 1985 roku uzyskał dyplom z malarstwa w pracowni prof. Leona Macieja. Należy do Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Trzykrotnie uczestniczył w Konkursach Międzynarodowych Biennale pasteli oraz w licznych plenerach malarskich. W dorobku ma udział w ośmiu wystawach zbiorowych, dwunastokrotnie zaś prezentował swe prace indywidualnie.
 
Prace Tadeusza Dula zakupili koneserzy w Niemczech, Belgii, Norwegii, USA i Kanadzie.

Artysta tworzy stosując różnorodne techniki typu taszyzm, malarstwo materii, malarstwo impresji czy też elementy abstrakcji geometrycznej. Podziwiając jego dzieła kontemplujemy powagę śmierci, bólu, cierpienia, by jednocześnie odkryć uśmiech, ironię, groteskę. Przykuwają zestawienia kolorystyki mrocznej szarości  i czerni z krwistą czerwienią.
 
Tak pisze o artyście prof. zw. Henryk Cześnik - wykładowca gdańskiej ASP:

Taszyzm, informel, malarstwo impresji, abstrakcja geometryczna, malarstwo materii, to tylko niewielka część określeń, które można by było zastosować przy najogólniejszym określeniu konwencji, stylu, kierunku czy też proweniencji jego malarstwa. Nie sądzę, by odnalezienie protoplasty zadowoliłoby naszą ciekawość i wypełniło tą naszą przestrzeń, którą nic nie chroni przed uszczypnięciem duszy. Ta przestrzeń to nasza własna wrażliwość i nasz pakiet uczuć na taką prowokację malarską, jaką nam serwuje Tadeusz Dul. Artysta wciąga nas w erę, w której wrażliwość na formę, barwę i przestrzeń wyznacza granicę naszej wyobraźni, a ta uświadamia nam  lub nie, jak dalece zostaliśmy w nią wmanipulowani.

Taki rodzaj dialogu i porozumienia widza z artystą jest warunkiem twórczego spełnienia i pełnej satysfakcji dla obu stron.

Tadeusz Dul nie szuka taniego poklasku, bo i jego malarski świat to nie lizak dla dzieci. To świat zgrzebny, brutalny, nieprzewidywalny i groźny. To próba podzielenia się subiektywną prawdą, ale też próba znalezienia siebie i swojej roli w otaczającej nas rzeczywistości. Przyjaźnię się z Tadeuszem od wielu lat i jedno wiem na pewno. Czy będzie malarzem spełnionym, czy też nie, dla niego samego nie ma żadnego znaczenia. On jest tylko malarzem. I aż.

P.S. I to znakomitym.

bwa