Sławomir Lewczuk urodził się 12 listopada 1938 r. w Czerkasach na Wołyniu. Odbył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz w pracowni prof. Krchy na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1957-65. Od 1966 roku działa w zakresie malarstwa, grafiki, rysunku, scenografii.
Brał udział w 10 wystawach międzynarodowych m. in.:
- VI Międzynarodowe Biennale Grafiki w Krakowie,
- III i IV Międzynarodowe Biennale Malarstwa w Koszycach (Czechosłowacja),
- VIII, IX, X Międzynarodowe Biennale Plakatu w Warszawie,
- IV Międzynarodowe Biennale Plakatu - Lahti (Finlandia),
- IV Międzynarodowe Triennale Plakatu w Mons (Belgia),
- VIII Międzynarodowe Triennale Plakatu - Toyama (Japonia).
Ma w swoim dorobku 35 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, udział w kilkudziesięciu wystawach za granicą, a także udział w ponad 150 wystawach krajowych i środowiskowych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych w kraju oraz w prywatnych w kraju i za granicą.
Presja wywierana na jednostkę prowadzi do utraty przez nią cech charakterystycznych i upodobnienie się do naciskającej większości. Zmieszania, a wreszcie do zniknięcia wśród niezliczonych, podobnych sobie fantomów. Na wielu obrazach pojawiają się wyraźnie przerośnięte i przemieszczone poszczególne organy: nosy, uszy, języki. Artysta posługuje się nimi jak sygnałami, podkreślając rolę konkretnych zmysłów w relacjach międzyludzkich. Postacie podsłuchują się wielkimi uszami, obmawiają przy pomocy ogromnych języków, wymierzają sobie ciosy zaciśniętych pięści i wyciągniętych butów. Spadają poza krawędź abstrakcyjnej przestrzeni, poza granice obrazu. W ten sposób artysta prowadzi staranny zapis skomplikowanej narracji, która na każdym kolejnym płótnie otwiera nowe rozdziały opowieści o człowieku.
- Małgorzata Garapich
bwa
