Kazimierz Kalkowski, urodzony w 1954 r. w Gdańsku, studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, a dyplom uzyskał w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego w 1981 r. Jego dorobek artystyczny to liczne rysunki, obrazy, rzeźby, a także realizacje wystroju architektonicznego, m.in. witraże i rzeźby w kościele w Gdańsku – Przymorzu, stacje drogi krzyżowej w Kościele w Straszynie. Jego twórczość prezentowana była na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych w kraju, m.in. w Gdańsku, Gdyni, Sopocie, Szczecinie, Słupsku, Warszawie, Wrocławiu, Olsztynie oraz zagranicą, m.in. w Niemczech (Dortmund, Landau, Zwingenberg, Frieburg-Opfingen, Heidelberg, Wurselen, Oldenburg, Aachen), Belgi (Butgenbach, St Vit), USA, Luksemburgu, a także na ponad 30 wystawach zbiorowych.
Inspiracje i osobowość artysty trafnie opisuje Monika Nowak w Katalogu jego wystawy z 2008 r.:
„Kto jest bardziej szalony Kalkowski czy Witkacy? Dzieli ich wiele, ale łączy groteskowe spojrzenie na świat. Kazimierz Kalkowski – rzeźbiarz, malarz, rysownik z Pomorza – to fascynujący artysta z piekła rodem. Spiczasta bródka zapleciona w warkoczyk, ozdobiona drapieżnym srebrnym pazurem, wschodnia czapeczka. Maska, przebranie, żart. Dystans, pancerz, drwina. Autokreacja. Wygląd stanowi dopełnienie twórczości. Artysta staje się postacią ze swoich rzeźb. Stylem Kalkowski przypomina wielu innych twórców, a jednocześnie do nikogo nie jest podobny – jedyny w swoim rodzaju. Z chaosu skojarzeń niekończącej się i porywającej wędrówki po labiryncie źródeł, inspiracji – wyłania się spójny światopogląd, wyrażony uniwersalnym, wszędzie zrozumiałym językiem. Kluczem pomocnym w okiełznaniu i rozszyfrowaniu żywiołu Kalkowskiego jest groteska. Groteska pojawia się w chwili buntu, niezgody na rzeczywistość, w czasach kryzysu. Kiedy lęk zabija się śmiechem, a gniew neutralizuje czarnym humorem.”
Talent, wybitne umiejętności warsztatowe, a także misterny styl realizacji, zyskał uznanie zarówno w środowisku artystycznym, jak i wśród krytyków sztuki. Owocem tego są liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.: Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1988), Nagroda I stopnia i stypendium Ministra Kultury i Sztuki za zbiorowy projekt kościoła św. Jacka w Straszynie (1988), Grand Prix Triennale Sztuki w Sopocie (1990), Wyróżnienie w konkursie „Eros” w Słubicach (1990), II nagroda na Międzynarodowym Triennale Ceramiki w Sopocie (1990), Złoty Medal w Monachium (1993).
Dzieła sztuki zaprezentowane na wystawie są możliwością szerszego kontaktu ze sztuką natchnioną, będącą odzwierciedleniem ponadprzeciętnej wyobraźni artysty.
Krzysztof Gierlach
Muzeum Podkarpackie
